url چیست؟ 6 مورد از اجزای تشکیل دهنده‌ی آن
url به کل آدرسی که در مرورگر برای مشاهده یک وب‌سایت و یا یک مسیر وارد می‌کنیم گفته می‌شود. در واقع url همان آدرسی است که نه تنها برای باز کردن وب‌سایت‌ها بلکه برای دانلود تصاویر، ویدئو، برنامه‌های نرم‌افزاری و انواع دیگر فایل‌ها استفاده می‌کنیم که بر روی یک سرور میزبانی می‌شوند.
وب سایت‌ها بر اساس آدرسی که دارند در شبکه اینترنت پیدا خواهند شد و در واقع به هر وب‌سایت یک url اختصاص داده می‌شود که باعث شده هم بازدید کننده‌ها و هم وب‌سرور‌ها بتوانند با سرعت و سریع آدرس سایت را پیدا کنند. انتخاب urlها باید تا حد امکان ساده، مرتبط، متقاعد کننده ودقیق باشد تا موجب شود هم کاربران و هم موتورهای جست و جو متوجه آنها شوند. اگرچه urlها می‌توانند شامل اعداد هم باشند ولی بهتر است فقط از کلماتی در url استفاده نمایید تا کاربران تجربه‌ی بهترین از آن داشته باشند.
کلمه url به معنی مکان یاب همگانی منبع است که برگرفته از Uniform Resource Locator می‌باشد.
انواع url
در ادامه به برسی انواع url خواهیم پرداخت:
۱_ آدرس‌های نامنظم (messy)
این آدرس درآمیخته با اعداد و حروف می‌باشد و هیچ معنی و مفهوم خاصی ندارد.
۲_ آدرس‌های داینامیک (dynamic)
نتیجه نهایی کوئری‌هایی می‌باشد که به پایگاه داده ارسال می‌شود و معمولا شامل عبارت‌هایی مانند ( ؟ و =) می‌باشد.
۳_ آدرس‌های ایستا (static)
صرفا برای یک صفحه خاص در نظر گرفته می‌شود و بنا بر درخواست کاربر آدرس صفحه تغییری نمی‌کند.
۴_ آدرس‌های مخرب (obfuscated)
زمانی که کاربر روی این آدرس کلیک کند به وب‌سایت‌های مخرب هدایت می‌شود.
اجزای تشکیل دهنده url
url خود از اجزای تشکیل دهنده‌ای ساخته شده است که عبارتند از:
۱_ پروتکل (Protecol)
https یک پروتکل می‌باشد که نشان می‌دهد مرورگر چگونه با سرور یا هاست وب‌سایت ارتباط برقرار می‌کند. به صورت معمول پروتکل هر سایت http می‌باشد که پروتکل https حالت امن آن است.
پروتکل‌هایی هم مانند mail to (پروتکل ایمیل) یا ftp (پروتکل انتقال فایل) وجود دارند که در مقالات قبلی در ارتباط با آنها کاملا توضیح داده شده است.
۲_ نام دامنه (Damin Name)
نام دامنه شناسه‌ی خاص برای وب‌سایت‌ها است که شما را به یک صفحه هدایت می‌کند. معمولاً نام دامنه از دو بخش تشکیل شده است یکی خود نام دامنه مانند sitebaseo و دیگری پسوند دامنه مانند com.
۳_ پورت (Port)
در واقع پورت‌ها درگاه‌هایی هستند جهت ارتباط با سرور یا هاست که برای پروتکل http به صورت پیش فرض عدد ۸۰ است و چون به صورت استاندارد استفاده می‌گردد نيازی به نشان دادن شماره پورت در انتهای دامنه نیست. اما اگر وب‌سرور از پورت‌های استانداردی در پروتکل http استفاده نکند به اجبار باید شماره پورت را نوشت مانند cyberisho.com:1234
۴_ مسیر (Path)
قسمت بعد از TLD می‌باشد به عنوان مثال com. و پورت را مسیر یا Path می‌نامند.
در واقع هر صفحه یا فایل شامل یک مسیر مجزا در وب‌سایت است مانند : sitebaseo.com/about
۵_ پارامتر (Parameters)
گاهی در مسیر مقادیری مانند موارد زیر دیده میگشوند که این پارامترها فهرستی از کلیدها و مقادیر خاصی هستند مانند: Key0=value0&key1=value2?
۶_ لنگر (anchor)
زمانی از لنگر استفاده می‌شود که می‌خواهیم فرضاً درون یک صفحه از جایی کلیک کرده و به جای دیگر در همان صفحه برسیم. مانند دکمه بازگشت به بالا که در انتهای صفحه سایت ظاهر می‌شود. به عبارتی محتوای واقع در نقطه bookmarked شده را با این کار نشان می‌دهیم. این اتفاق هیچ گاه به سمت سرور ارسال نمی‌شود و درون مرورگر مدیریت می‌شود. با این کار معمولاً در انتهای آدرس url کاراکتر # قرار می‌گیرد.
سخن پایانی
در نگاه اول نشانه‌های اینترنتی پیچیده‌تر از دیگر اجزای وب‌سایت به نظر می‌رسد به همین دلیل آشنا کردن خود با اصول و ساختار اینترنت یک حرکت هوشمندانه است، URL یک سایت یک متن حاوی آدرس وب‌سایت است. url به گونه‌ای طراحی شده تا جایگزین اعدادی آدرس ip شود که کامپیوترها از آنها برای ارتباط با سرورها استفاده می‌کنند، به عبارت دیگر URL فرم نوشتاری همان آدرس IP است. urlها همچنین ساختار فایل هر وب‌سایت را معرفی می‌کنند.
